Podobny odbiór. O ile warto doceniać prostotę życia o tyle mamy prawo dążyć do godnych, lepszych warunków bytowych. Tu zalatuje mocno propagandą, mającą na celu wpojenie ludziom, że mogą czyścić toalety i być szczęśliwi... Ciul, że mieszkasz w suterenie, jeździsz starym autem, wdychasz mocz i chemikalia... Życie jest przecież takie piękne, bo liście tańczą na drzewach, woda się mieni niczym brylanty, jakiś człowiek się uśmiechnie... nie każdy, ale zawsze ktoś....no, do czasu do czasu jedzenie w knajpie, piwko z przypadkowym gościem...Luksusu jakich mało. po prostu żyć, nie umierać..

Możesz być szczęśliwym POMIMO tego, że czyścisz toalety, tak samo jak możesz być nieszczęśliwym człowiekiem mimo tego że masz milion na koncie i stać Cię na wakacje na Male co miesiąc. Praca, wakacje i zasobność portfela nie czyni Cię szczęśliwym

Ja myślę, że film wcale nie przekazuje tego poglądu, że prowadząc proste życie będziemy szczęśliwi. Bohater przecież też przeżywa trudne chwile, doświadcza trudnych emocji, ma problemy, nie ma dobrego kontaktu z rodziną, jest samotny. Jego proste życie wcale nie jest lepsze od życia, powiedzmy, bardziej skomplikowanego, bo nawet w tym prostym życiu doświadcza się tych nieszczęśliwych chwil.

Dodatkowo bohater nie jest osobą, która nic nie posiada. Widzieliście jego bibliotekę? Aparat? Ma auto, rower i telefon. Codziennie kupuje sobie kawę w automacie. Posiada praktycznie takie rzeczy, które posiada wiele z nas, więc nie do końca zgodzę się z tym, że film mówi o tym, że nie posiadając nic będziemy szczęśliwi :)

Tylko ten film nie o tym był. Bohater właśnie sobie ubzdurał, że tak może sobie spędzić życie i sam siebie oszukiwał, że daje mu to szczęście.